Po długim okresie prac konserwatorskich i interwencji ratunkowych, doskonała kamienica znajdująca się na warszawskim Pradze odzyskała swój pierwotny blask. Akcenty konserwatorskie skupione były na elementach takich jak polichromie umieszczone na ścianach i stropach, stolarka drzwiowa i okienna oraz balustrady przy schodach.

Od zawsze ulica Wileńska wybijała się na tle pozostałych ulic Pragi. Szerokość drogi, torowiska tramwajów – początkowo dla tramwajów konnych, później dla elektrycznych, oraz otaczające ją wysokie kamienice sprawiały, że była to ulica reprezentacyjna dla Nowej Pragi. Kamienica o numerze 21, wzniesiona około 1911 roku, szczególnie wyróżniała się elegancką fasadą secesyjną oraz unikalnym wykończeniem klatki schodowej.

Polichromia na stropie pochodząca z początku XX wieku jest niepowtarzalnym dziełem sztuki. Malowidło przedstawia idylliczną scenę i jest jednym z niewielu przykładów takich dekoracji na klatkach schodowych warszawskich kamienic z przełomu XIX i XX wieku. Mimo że Praga-Północ nie doznała poważnych zniszczeń podczas II wojny światowej, tego typu polichromie są rzadkością.

Malowidło na stropie ostatniej kondygnacji głównej klatki schodowej jest otoczone gipsowymi ozdobami, które przedstawiają roślinne motywy – brązowe liście oraz kremowe kwiaty. Malowidło przedstawia niebo, na tle którego umieszczono cztery putta – uskrzydlone postacie chłopców trzymających różne przedmioty, takie jak lutnia, otwarty notes, kiść winogron czy dzban. Na przeciwko putt znajduje się monogram ze splecionych liter H i M – inicjały właściciela kamienicy, Haima Winklera. Z drugiej strony malowidła znajduje się obraz dzikiej kaczki w locie.

Po przeprowadzeniu badań i analiz wstępnych, konserwatorka dzieł sztuki, Maria Sęk-Pudłowska, zaproponowała plan prac renowacyjnych. Najbardziej zniszczone elementy malowidła zostały poddane pracom ratunkowym.

Dodatkowo, kamienica zawiera dekoracje utrzymane w stylu eklektycznym. Znaleźć tam można zarówno dekoracje pasowe, ornamentalne, jak i roślinne. Są one utrzymane w jasnej, subtelnej kolorystyce. Rysunki wykonane są głównie brązową linią i wypełnione jednolitym kolorem z delikatnym cieniowaniem.

Ściany tworzące lamperię zostały potraktowane inaczej niż reszta ścian. Zostały nałożone na nie warstwy żółtej szpachlówki w celu wyrównania powierzchni, a następnie pokryte ciemnobrązową dekoracją imitującą marmur lub słoje drewna. Dekoracja ta została wykonana techniką olejną. Na oryginalnej warstwie lamperii znajdują się co najmniej cztery warstwy przemalowań, a w niektórych miejscach nawet więcej.

Stolarka okienna była pierwotnie utrzymana w kolorze brązowym, ale później była przemalowywana przynajmniej pięciokrotnie na różne kolory. Drzwi do mieszkań również były początkowo brązowe i ozdobione mazerunkiem. Natomiast na innych drzwiach większość oryginalnych warstw została usunięta podczas przeprowadzanych remontów.